MS BAV Vat. lat. 5641 sadrži nacrte pisama koje su Chiericati i Giovanni Lorenzi 1470-ih i 1480-ih slali M. Barbu. Pismo koje se tiče Riarija je na fol. 29r-30r. Odmah na početku: Quantum ad d. S. Syxti attinet, hodie celebrate sunt eius exequie in ecclesia S. Apostolorum magnificentissimo apparatu: missam cantavit reverendissimus dominus Mediolanensis, orationem haud admodum contemnendam habuit episcopus Modrusiensis; concursus omnis hominum generis, aetatis et sexus is fuit quales non facile quisquam in morte pontificum meminit. Ima tu jos zanimljivih podataka.
Inače ima dosta zanimljivosti i u drugim pismima. U jednom tako, iz 1485. godine (?), imamo i vrlo zanimljiv opis i Alviza Cipika ozbivanjima nakon smrti kardinala Pietra Foscarija (?). Vidi pismo na fol. 20rv.
FASOLO (Faseolo, Faseoli), Angelo. - Nacque a Chioggia (Venezia) nel 1426 da Giovanni, notaio e procuratore della cattedrale di Chioggia, città di cui la famiglia era originaria. Non si hanno notizie sulla sua formazione (quella, più volte ripetuta, secondo cui il FASOLO, Angelo sarebbe stato allievo di Vittorino da Feltre, va attribuita invece, secondo il De Rosmini, al fratello Andrea); sappiamo soltanto che studiò diritto e si addottorò a Padova, dove venne aggregato al collegio dei canonici
Abstract The last page of Tommaso Baldinotti's manuscript of Lucan (University of Iowa MS xMMs. Hi1) contains three colophons: one a common leonine hexamete...
COPPINI, Francesco (in religione Ignazio). - Nacque a Prato agli inizi del sec. XV da Guccio di Tommaso di Giusto. Le fonti lo qualificano iuris utriusque doctor, ma non si hanno testimonianze su di lui fino al 1433, quando figura tra i camerlenghi dello Studio fiorentino. Si può presumere che, morto il padre (nel 1429 l'intestatario dell'asse patrimoniale familiare è lo zio Mercatuccio), il COPPINI, Francesco si sia trasferito a Firenze con il fratello Tommaso, la cui famiglia compare nella doc
This paper, based on a preliminary inquiry about the circulation of Girolamo Aliotti’s writings, deals with the diffusion of humanist practices and its transformation into a dominating cultural movement. It is argued that this evolution was obviously a matter of very famous lay litterati, but also of more peripheral literary networks, that involve notaries, physicians, school teachers but also secular and regular clerics, living in the numerous urban centers of fifteenth century Italy. Additionally, the paper analyzes the very important and specific function of miscellanea manuscript as vector and mark of this process.
J. McManamon. University of North Carolina Press, Chapel Hill, (1989)Elektroničko izdanje 2017; prvo izdanje 1989, The University of North Carolina Press, Chapel Hill & London.
M. Campanelli, and D. Calderini. Sussidi eruditi, 54 Edizioni di Storia e Letteratura, Roma, (2002)P. 238 Calderini + Modrussiense; P. 15 Calderini Carafae de Modrussiensi..